февраля 27, 2011

Մի սովորական դրվագ կյանքիցս...

Արցունքները գնացին..
Չգիտես ինչ անել.. խոսիր..մենախոսիր..
Ինչի՞ մասին խոսեմ.. ոչինչ չմնաց…
Ոչինչ չմնալ չի կարող… ոչինչն ինքն է հեռանում քո կյանքից…
Այո,դրա համար հեռացավ ՆԱ՞
Ոչ, նա հեռացավ,որովհետև դա էր ճիշտը…
Լավագույն ընկերներիցս մեկ՞ը.. ու դա էր ճիշտը՞
Այո.. մենք նաև կորցնում ենք ընկերներին,և եթե մեր կյանքում մի բան լինում է,ապա դա ունի իրա տիեզերական ուժը.. եթե նա կար,ուրեմն ուներ իր տեղն ու դերը քո կյանքում…
Ուներ.. սակայն անցյալ ժամանակով…
Արցունքներդ էլ են անցյալ ժամանակ..
Ոչ,դեռ շատ կլինեն արցունքներ…
Ու հենց այդպես է պետք..դու մարդ ես…
Մարդիկ,ասածս ինչ է՞… Երբ զգում եք,որ հոգնել եք,երբ ել չեք դիմանում ,ուղարկեք նրան գրողի ծոցը..երբ Ձեզ չեն գնահատում,մի փորձեք անել այնպես,որ գնահատեն,այլ արեք այնպես,որ այլևս Ձեզ համար կարևոր չլինի թե տվյալ մարդը կգնահատի թե ոչ: 

Комментариев нет:

Отправить комментарий