марта 04, 2011

Օրագիրս…

Օրագիր~ս..Քեզ կպատմեմ ամեն ինչ.. քեզ հետ կկիսվեմ ամեն ինչով.. կասեմ այն ինչ ներսումս է.. Միայն նրա համար,որ դու օրագիրս ես… Եթե մի օր օրագրումս գրվածները հրապարակվեին..ինչքան բան կպարզվեր..ինչքան մարդ ինձ կսկսեր ատել…ու մի այդքան մարդ էլ `սիրել.. Ինչքան մարդ կցանկանար իմանալ… այստեղ գրված ոչ մի գրառում չէր համապատասխանի այնտեղ գրված մեկ խոսքին անգամ.. բայց ամեն դեպքում…սա էլ է օրագիրս.. 

օրագիր ,որը լրացնում են երկու հոգի.. օրագիր,որի առաջին գրառման մեջ կարող է գրված լինել երջանկության,իսկ երկրորդի մեջ` հիասթափվածության մասին.. բայց չէ՞ որ ավելի հետաքրքիր է.. չ՞է որ եթե մի օր լինեք անտրամադիր նստած, որոշեք մտնել բլոգ..համոզված եղեք..մեր բլոգը կբավարարի ձեր մտքերի մի մասը,ու կհամապատասխանի դրանց.. չէ՞ որ միևնույն պահին մեկս կխոսենք կյանքի սև ու սպիտակության մասին,մյուսը` գունագեղության,մեկը անզորության,մյուսը` ելքերի բազմազանության.. ու ամեն դեպքում հակասական լինելով միասին,մենք իրար լրացնում ենք..  Մենք տալիս ենք ու վերցնում.. և ավելի տալիս,քան վերցնում..)) Հաճելի է օրագիր ունենալ.. մանավանդ  այնպիսին,որը շատերն են կարդում…) 

марта 03, 2011

Կյանքդ` գունապնակ...

Կյանքը միշտ ուրախ կամ տխուր չի լինում...այն միշտ տարբեր է... մի շրջան ամեն ինչ մեզ համար ուրախ է, մյուս շրջան ամեն ինչ շրջվում է ու կարծես նախորդ կյանքիդ տերը դու չէիր...կյանքը դրվագների ամբողջություն է` գունավոր ու անգույն դրվագների....դրա համար երջանիկ բառը չեմ ընդունում....հավերժ երջանիկ չես կարող լինել... այն ժամանակավոր է...
Երանի այդ ժամանակավորը երկար տևի...
Պարզապես ոմանց համար սպիտակ գիծն է երկար, մյուսների համար` սևը...սպիտակի մեջ մյուս գույներն էլ կան. ամեն ինչ բացի սևից` սև չեմ սիրում....սևը` մռայլը, տխուրը..անտեսենք...քայլենք դեպի սպիտակը` այն ավելի պարզ է, մաքուր ու հստակ...քայլենք ու ամենակարևորը ձգտենք դեպի այն.. Հաղթահարենք սևը ու դրա վրա կառուցենք գունավորը...Անցյալը` սև, ապագան` սպիտակ...ներկան էլ թող լինի գունավոր......
Երանի ամեն ինչ լինի սպիտակ...թող լինի սպիտակ, իսկ ինչ գույն ներկել, որոշիր ինքդ...

марта 02, 2011

Մոլորակ


Մոլորակ ասելիս մի տեսակ միշտ հիշել եմ դպրոցական տարիներս.. երբ ասում էին,որ գոյություն ունեն 9  թե արդեն 10 չգիտեմ մոլորակներ ,ամեն դեպքում ասում են,որ սահմանափակ քանակությամբ են… բայց ոչ.. Մարդահամարներ..երբևէ եղել ա ենքան ճշգրիտ մարդահամար,որ կարողանա ասել թե Երկիր մոլորակի վրա քանի մարդ կա՞)Իհարկե ոչ.. իսկ քանի մարդ` այնքան մոլորակ,ուստի մոլորակներն էլ հաշվել չենք կարող..  Ես ունեմ իմ մոլորակը.. մի քանի օրով գնում եմ..  հանգստանամ… Տեսնես ոնց են հասնում  տարբեր մոլորակներ..ասեմ.. մտքերի շնորհիվ…

марта 01, 2011

Ամեն ինչ ու ոչինչ...

Ու էլ ինչ է մնում անել, երբ այլևս ոչինչ չկա անելու....
Երբ սկսում ես մտածել, բայց հասկանում ես, որ միևնույնն է հանդիպելու ես լաբիրինթոսի...
Երբ երազում ես, բայց հասկանում, որ երազանքդ ու իրականությունը հակադիր բևեռներ են...
Երբ փորձում ես լավատես լինել, բայց ամեն վայրկյան լավատեսությունդ անհետանում է, ու միայն հիշողություներդ են լավատեսական մնում....
Երբ կան հիշողություններ, բայց նրանք ներկայի համար հիմք չեն հանդիսանում..
Երբ հույսը կա, բայց այն հավատի ու սիրո հետ չի ամբողջանում...
Երբ կա ամեն ինչ, բայց այն միևնույն ժամանակ ոչինչ է....
Առաջ կարծում էի, որ լացելը օգնում է, հիմա արդեն հասկանում եմ, որ դատարկությունը արցունքներով լցնել հնարավոր չէ....Երբ լալիս ես, բայց ախր էլ արցունք էլ չկա...

февраля 27, 2011

Մի սովորական դրվագ կյանքիցս...

Արցունքները գնացին..
Չգիտես ինչ անել.. խոսիր..մենախոսիր..
Ինչի՞ մասին խոսեմ.. ոչինչ չմնաց…
Ոչինչ չմնալ չի կարող… ոչինչն ինքն է հեռանում քո կյանքից…
Այո,դրա համար հեռացավ ՆԱ՞
Ոչ, նա հեռացավ,որովհետև դա էր ճիշտը…
Լավագույն ընկերներիցս մեկ՞ը.. ու դա էր ճիշտը՞
Այո.. մենք նաև կորցնում ենք ընկերներին,և եթե մեր կյանքում մի բան լինում է,ապա դա ունի իրա տիեզերական ուժը.. եթե նա կար,ուրեմն ուներ իր տեղն ու դերը քո կյանքում…
Ուներ.. սակայն անցյալ ժամանակով…
Արցունքներդ էլ են անցյալ ժամանակ..
Ոչ,դեռ շատ կլինեն արցունքներ…
Ու հենց այդպես է պետք..դու մարդ ես…
Մարդիկ,ասածս ինչ է՞… Երբ զգում եք,որ հոգնել եք,երբ ել չեք դիմանում ,ուղարկեք նրան գրողի ծոցը..երբ Ձեզ չեն գնահատում,մի փորձեք անել այնպես,որ գնահատեն,այլ արեք այնպես,որ այլևս Ձեզ համար կարևոր չլինի թե տվյալ մարդը կգնահատի թե ոչ: 

февраля 26, 2011

Ոչ..

Ես քեզ կասեի թե ինչ կա իմ մտքում..ափսոս չկարողանամ փոխանցել զգացմունքներս.. գուցե մի օր գա հնարավոր լինի զգացմունքներն արտահայտել բառերով լիովին,բայց հիմա ես դեռ այդքան ուժեղ չեմ..հիմա քեզ միայն կարող եմ ասել,որ զգում եմ,բայց ապացուցել ՝ դժվար կարողանամ… ամեն ինչ կանի հավատը..եթե դու ինձ սիրես, կհավատաս,ոչ՝ ոչ… Ոչ ,ուրեմն չես հավատա, ոչ ՝ ուրեմն կմտածես ստում եմ,ոչ՝ կուզես երկարացնել ամեն ինչ,ոչ՝ կուզես գտնել ճիշտը,ոչ՝ կլքես ինձ… Չեմ սիրում ՈՉ բառը…

февраля 25, 2011

Դերասանություն…


Այս վերնագրի տակ բնավ չեմ խոսելու դերասանական արվեստի,գրքերի ու կանոնների մասին,քանզի դուք դրանք ինձնից լավ գիտեք..Երբեմն մտածում եմ,որ ես միակն եմ այս աշխարհում ու որ մենակ ես եմ ապրում, մնացածն ուղղակի հետևում են իմ քայլերին, փորձում են ստուգել ինձ, ստում են,կեղծում,երբեմն էլ լինում անկեղծ և ինձ ուրախացնում.. բայց մի բան կա,որ ինձ ստիպում է հետ կանգնել իմ այս մտքից, այն,որ ընկերուհիդ գալիս է քեզ նույն բանն է ասում,ու հենց ամենայն լրջությամբ բացատրում է այդ նույն զգացողությունն իր մոտ,սկսում ես մտածել,որ երևի բոլորն են այդպես կարծում.. սակայն մի պահ…գուցե դա էլ էր ստուգում.. էէէհ.. արդեն խճճվել եմ մտքերիս մեջ,երևի ավելի հեշտ է չմտածել…

февраля 21, 2011

Լացում եմ..

-Լացում եմ..
-Լացում ես ու ասում ես ինձ դրա մասի՞ն
-Այո,ես թույլ եմ..
-Ոչ.. ուժեղ ես…
-Միտքս չի թողնում ուժեղ լինել…
-Իսկ դու իրոք լացում ե՞ս
-Այո.. չե՞ս տեսնում արցունքներս
-Արցունքներով չեն լացում…
-Բա՞
-Սրտով..
-Սիրտս բաբախում է նորմալ…
-Ինձ ասա այն լացում է՞
-Զգում եմ,որ այո..
-Ուրեմն չստեցիր… Դանակը խորն է թափանցել…
-Թող լացեմ…
-Թողնեմ լացե՞ս
-Այո..դանակը ես ինքս կհանեմ…

февраля 20, 2011

Տվեք ինձ օդ շնչելու համար....

Իմ ուզածը միայն դա է` ԱԶԱՏՈՒԹՅՈՒՆ....
Երբ քեզ հարցնում են առանց ինչի չես կարող ապրել, առաջին պատասխանը միշտ գալիս է սրտի խորքից, պատասխանում ես այն, ինչ իրականում ամենաթանկն է այս կյանքում ու առանց ինչի պարզապես հնարավոր չէ...Առանց ծնողների...համաձայն եմ, այս կյանքում չկա ու չի լինի ավելի թանկ մարդ, քան ծնողն է, բայց չէ որ որքան էլ իրականությունից փախչենք, գալիս է օր, երբ նրանք այլևս ֆիզիկապես կողքիդ չեն...ապրում ես չէ՞....Առանց ընկերների....ընկեր չունենալը հավասարազոր է անապատում մենակ լինելուն... բայց չէ որ հաճախ հանդիպում են ընկերներ, ում արած քայլերից հետո հավատում ես, որ ավելի լավ է մենակ լինել, քան ունենալ այդպիսի ընկերներ...հիասթափությունդ մեծ է, բայց ապրում ես չէ՞.....Առանց սիրո...կյանքը հիմնված է սիրո վրա...դրա հետ միանշանակ համամիտ եմ... առանց սիրո կյանքդ թերի է..բայց չէ որ սերը փոխադարձ զգացմունք է` երկկողմանի...պետք է սիրես ու սիրվես..լիարժեք լինելու համար.....Իսկ ի՞նչն է քոնը...ամբողջովին քոնը.. որը կորցնելուց հետո էլ չես կարող ԱՊՐԵԼ.... ապրելը միայն ֆիզիկական կյանքի մասին չեմ խոսում.....Երբ զգում ես, որ քեզ օդ է հարկավոր շնչելու համար... քեզ պետք է ազատություն.....Ազատություն, որ թևեր ունենաս` ապրելու ու շնչելու.....

февраля 19, 2011

Ապրենք մեզ համար..

Դու պետք է նորիս սկսես… Նորից սկսես մեկ անգամ անցածդ ճամփան հարթելը… ափսոս..բա դու դրան էիր արժանի՞.. իհարկե ոչ..ուղղակի երբեմն մենք ստանում ենք անարժան պատասխան մեր գործողություններին… բայց ամեն ինչ չի,որ հոգնեցնում է… մենք սովորում ենք..ամեն ինչին.. մենք իմանում ենք.. իմանում ենք այնպիսի բաներ,որոնք դեռ մեկ տարի առաջ թվում էին անհասանելի հասկանալու համար… հոգնում եք ձեզ արդարացնելու՞ց..հերիք է….ապրեք Ձեզ ու միայն Ձեզ համար…) Ցավ են պատճառում, աշխատեք,որ այլևս հնարավորություն չունենան դա անելու.. արթնացեք և մտածեք,որ Ձեր օրը հիանալի է սկսվել.. դուք ունեք տուն,ունեք ինտեռնետ  (եթե չունենայիք,չէիք կարդա :) դուք ունեք շատ բան երջանիկ լինելու համար… բողոքել ամենքս կարող ենք..)