Անարդար չեմ գտնում..

Փնտրել ու գտնել…ինչքան երջանիկ ենք լինում մենք երբ գտնում ենք մի այնպիսի բան,որը երկար ենք փնտրել,որը ամբողջ հոգով ցանկացել ենք..որին տենչացել ենք՝ տարբեր գծեր ու օրենքներ խախտելով ՝միայն որպեսզի ունենանք այն.. իսկ ինչքան ենք ուրախացել ,երբ անակնկալ մի բան եկել ընկել է մեր ձեռքը…իսկ եթե հոգի՞ն… եթե հոգին,ապա դժվար է ասել.. գուցե այն այնտեղից դուրս չգա..ու գուցե ոչ ԱՅՆ այլ ՆԱ… Նա.. ու միայն նա.. որին բոլորս սպասում ենք տարիներով.. ամիսներով… ու գտնում ենք… գտնում ենք,բայց հետո հեշտությամբ բաց ենք թողնում,չէ՞ որ անակնկալ էր..ջարդում ենք տարբեր դռներ, անցնում ենք բոլոր կրակների միջով որպեսզի հետո չկարողանանք ասել մեկ խոսք՝ կներես…(  ժամանակն է հասկանալ այս բառի իմաստն ու հրաշալի բնույթը..) չ՞է որ ասվում է,որ գնահատենք մանրուքները.. նույնիսկ երբեմն մտածում եմ ,որ միայնակ եմ..մտածում եմ,թե ինձնից բացի ուրիշ ոչ մեկին  չի հետաքրքրում քմծիծաղը, իրոնիան,հեգնանքը և այդպիսի այսպես ասված ՄԱՆՐՈՒՔՆԵՐ,որոնք ինձ համար մանրուքներ չեն.. ու դա բնավ փրփուրներից կախվել չէ..( ինչու՞ պետք է ընդունեմ այս ամենը ես ,բայց չընդունի մյուսը՞..անարդար չեմ գտնում…) նրանց ՃԻՇՏ-ն ել դա է..: